Farby do wnętrz są opisywane za pomocą wielu parametrów, takich jak: gęstość, lepkość, stopień roztarcia, czas schnięcia, przyczepność, krycie, twardość, stopień połysku, grubość powłoki, największy rozmiar ziarna (granulacja), odporność na szorowanie na mokro, współczynnik kontrastu (zdolność krycia) systemów powłokowych białych i o jasnym odcieniu barwy, współczynnik przenikania pary wodnej.
Na uwagę zasługują następujące właściwości, które są ważne podczas zakupu farby.
Właściwości farb
-
Farby do wnętrz są opisywane za pomocą wielu parametrów, takich jak: gęstość, lepkość, stopień roztarcia, czas schnięcia, przyczepność, krycie, twardość, stopień połysku, grubość powłoki, największy rozmiar ziarna (granulacja), odporność na szorowanie na mokro, współczynnik kontrastu (zdolność krycia) systemów powłokowych białych i o jasnym odcieniu barwy, współczynnik przenikania pary wodnej (pozwala określić wpływ systemu powłokowego na wilgotność podłoża), przepuszczalność wody. Na uwagę zasługują następujące właściwości, które są ważne podczas zakupu farby.
-
Lepkość - to parametr określający opór stawiany przez ciecz przy przesuwaniu jej warstw względem siebie. Lepkość i struktura farby wpływają na jej wygląd w opakowaniu oraz zachowanie podczas malowania. Wraz ze wzrostem temperatury lepkość farb rośnie, co oznacza, że z reguły stają się rzadsze. Zjawisko tiksotropii jest odwracalnym zmniejszeniem się lepkości wyrobu lakierowego i zależy od czasu działania i wielkości sił ścinania. Farba tiksotropowa ma taką strukturę, że podczas mieszania robi się rzadsza, a po jego zaprzestaniu z pewnym opóźnieniem powraca do stanu początkowego. Własność ta została wykorzystana, żeby tworzyć farby niekapiące. Farba o dobrej lepkości ma gęstą konsystencję, szybko się ją rozprowadza. Rzadka farba łatwo spływa z pędzla. Będzie chlapać i pryskać podczas malowania. Trzeba będzie ją bardziej rozwałkować na ścianie czy suficie i powstanie słabo kryjąca powłoka.
-
Stopień połysku - określa w procentach ilość światła odbitego od powłoki. Połysk jest optyczną właściwością określonej powierzchni opisującą jej zdolność do zwierciadlanego odbijania światła. Skala połysku jest następująca: 1-5% – mat, 6-10% – mat satynowy lub jedwabisty, 10-30% – półmat, 30–60% – półpołysk, 60–90% – połysk (w górnych granicach skali tak zwany efekt błyszczący). Im wyższy stopień połysku, tym więcej spoiwa zawiera farba. Matowe są bardziej delikatne niż półmatowe, a półmatowe niż połyskliwe. Wiąże się to zwłaszcza z odpornością na mycie i szorowanie. Im bardziej matową farbę chcesz zastosować, tym wyższą klasę odporności powinna ona mieć. Farby półmatowe dają wrażenie lepiej kryjących, tworzą efekt kremowej powłoki. Farby z połyskiem są śliskie, więc kurz i brud słabiej się do nich przyklejają. Ciekawe efekty dekoracyjne można uzyskać, stosując w jednym pomieszczeniu farbę tego samego koloru, ale o różnym połysku.
-
Wydajność - to parametr określający wielkość powierzchni, którą można pomalować jednym litrem wyrobu. Najczęściej wydajność określana jest dla jednokrotnego malowania. W przypadku podłoża chłonnego, porowatego i teksturowego wydajność jest niższa, natomiast w przypadku niechłonnego, gruntowanego lub pomalowanego farbą podkładową – wyższa (górna wartość z przedziału podawanego przez producenta).
-
Czas schnięcia - badany jest w warunkach standardowych, czyli w temperaturze 20oC i przy wilgotności powietrza 55%. Czas rozróżnia się według następujących kryteriów: sucha na dotyk – można poruszać się po pomalowanym pomieszczeniu bez ryzyka uszkodzenia nowej powłoki w wyniku przyklejenia się kurzu, pyłu; następne malowanie – czas, po którym dopuszcza się nakładanie kolejnej warstwy farby bez ryzyka uszkodzenia poprzedniej warstwy i uzyskania trwałej powłoki; całkowicie utwardzona – czas, po którym dopuszcza się powłokę do pełnej eksploatacji. Najlepsze są farby, które w miarę szybko schną, tak że po dwóch-trzech godzinach można nakładać kolejną warstwę.
-
Odporność na zmywanie - określa zdolność powłoki do skutecznego usuwania plam i zabrudzeń, na przykład wokół włączników światła, tłustych plam spożywczych, po kredkach, błocie. Taka farba przyda się na przykład w kuchni i innych pomieszczeniach, w których stale przebywa wiele osób.
-
Odporność na szorowanie - to parametr opisujący odporność powłoki na wielokrotne mycie specjalnym materiałem/ szczoteczką, przy odpowiednim nacisku. Klasyfikacji dokonuje się na podstawie pomiaru ubytku grubości powłoki pod wpływem szorowania na mokro. Wyróżnia się pięć klas szorowania. Pierwsza oznacza najwyższą odporność. Te farby są przeznaczone do pomieszczeń silnie eksploatowanych, na przykład do przedpokojów, na klatki schodowe.